Pacific Crest Trail tips van Dennis en Jacqueline

Pacific Crest Trail Tips

Twee vijftigers beleven zes maanden lang het ultieme avontuur van hun leven tijdens het lopen van een 4 265 kilometer lange thru-hike van Mexico naar Canada. Dennis Jansen (58) en Jacqueline Eckhardt (56) verruilden hun Haagse stadsleventje voor de ruige wildernis van de Pacific Crest Trail (PCT) – een van ’s werelds langste en meest uitdagende wandelroutes, dwars door woestijn, hoge bergen en de bossen. In 2024 sleepten ze de felbegeerde vergunning in de wacht, pakten hun ultralichte rugzak in en trokken van Mexico naar Canada.

Terug in Nederland schreven de twee journalisten een boek over hun PCT en lanceerden ze een podcast vol rauwe audiofragmenten uit de trail. Wandelblog sprak het koppel uitgebreid over hun voorbereiding, extreme momenten, heimwee naar hun vier kinderen en de no–nonsense lessen die elke aspirant-thru-hiker kan gebruiken. Hieronder lees je hun openhartige verhaal, boordevol praktische tips, paklijst en bovenal veel inspiratie om zelf je wandelschoenen aan te trekken en op pad te gaan.

Interview met Dennis & Jacqueline

In het boek en in de eerste podcastaflevering horen we hoe het idee voor de Pacific Crest Trail ontstond. Kunnen jullie ons meenemen naar het precieze moment waarop jullie besloten: “Dit gáán we doen” – en wat maakte dat ene moment doorslaggevend?

Er was eigenlijk geen enkel beslismoment. Voor Jacqueline leefde de PCT-droom al tien jaar; Dennis werd aangestoken nadat hij het Pieterpad liep. Twee jaar lang onderzochten we stap voor stap wat er nodig was: gear kopen, korte trails testen, permitprocedures uitpluizen. De doorbraak kwam in februari 2024, toen we een startpermit wisten te bemachtigen én Dennis een half jaar onbetaald verlof kreeg. Toen alle praktische puzzelstukjes vielen, zeiden we: nu gaan we!

Jullie beschrijven slangen, sneeuw, verzengende hitte en grote hoogteverschillen. Welke situatie was achteraf gezien het meest beangstigend of onvoorzien, en hoe hebben jullie dit samen opgelost?

We vreesden vooraf vooral wilde dieren, maar de grootste angst kwam van duizelingwekkende bergpaadjes langs diepe ravijnen en het extreme klimaat. Op één droge etappe hadden we écht dorst zonder zicht op water—pure paniek. Jacqueline stond huilend van angst op zo’n smal bergpad; Dennis coachte haar letterlijk stap voor stap voorbij de afgrond. Andersom stelde Jacqueline Dennis gerust tijdens een nacht vol grommende beren — we waren ons afval vergeten op te bergen.

De podcast noemt plotseling noodweer en zelfs een reddingshelikopter. Kunnen jullie één zo’n crisismoment uitlichten en vertellen hoe jullie als koppel elkaars sterkste (of zwakste) kanten ontdekten?

Tijdens heftig onweer schuilden we anderhalf uur onder één paraplu — drijfnat en ijskoud, nergens beschutting. We raakten allebei niet in paniek; we wachten simpelweg af. Dat gedeelde kalmte bleek cruciaal in latere crises, zoals de dag dat Jacqueline zwaar ziek werd en per helikopter geëvacueerd moest worden. Dennis regelde de hulpdiensten terwijl Jacqueline in de tent lag; afgescheiden zijn was zwaar, maar ons gedeelde optimisme hield ons overeind.

Hoe legden jullie onderweg gedachten, audiofragmenten en foto’s vast zó dat er later én een boek én een podcastserie uit konden groeien?

Heel organisch: aantekeningen om niets te vergeten, filmpjes voor de kinderen, en korte Instagram-clips voor familie & vrienden. Pas thuis vroeg een uitgever of we een boek wilden schrijven (we zijn beide journalisten). Toen bleek ook het audiomateriaal perfect voor een podcast – een onverwachte bonus.

De Kijk ons lopen toch wandelpodcast luister je o.a. op Spotify & Apple Podcasts

Jullie lieten zes maanden lang vier volwassen kinderen achter in Den Haag. Kwam er onderweg ooit een moment waarop jullie dachten: “We keren om voor het gezin”?

Nog vóór week 3 dacht Jacqueline serieus aan stoppen: de Californische woestijn was meedogenloos heet en zwaar. We volharden, maar échte heimwee sloeg toe in de ruige Yosemite Wilderness. Slecht bereik, zorgen om de kinderen … toch liepen we door; de gedachte aan thuiskomen gaf juist kracht om het af te maken.

Voorbereiding & gear: jullie liepen door woestijn, hooggebergte en bossen. Hoe pasten jullie je uitrusting aan op de verschillende klimaten?

We wisselden vooral laagjes en schoeisel: lichte mesh-trailrunners in de hitte, extra isolerende laag en donsjas boven 3 000 m, microspikes in vroege sneeuwpassen. Verder poste restante-dozen met seizoensgebonden gear (bijvoorbeeld warmere slaapmiddelen voor de Sierra).

Wat was het goedkoopste stukje gear (≤ €20) dat verrassend onmisbaar bleek – en wat was de duurste miskoop?

Onmisbaar goedkoop: een simpel Etos-nagelschaartje – functioneerde als mini-mes & psychologisch ‘wapen’.
Duurste miskoop: ultralichte dons­-slaapzak zonder capuchon. Les: op lange tochten altijd een capuchon!

Watermanagement in de Mojave: hoeveel liter droegen jullie maximaal, welke filter gebruikten jullie en waarom juist die?

Advies is 6 L p.p. voor secties > 25 km zonder water. Dat gewicht (6 kg) was voor Jacqueline te veel, dus kozen we nacht­lopen om minder te drinken. We gebruikten de Platypus QuickDraw 2 L + Cnoc Vecto zak: licht, snel en goed te back-flushen.

Tijdens jullie voorbereidingen maakten jullie een trainingsweekend mee met ervaren thru-hikers André & Lian de Jel. Welke concrete tip van hen bleek onderweg de grootste gamechanger?

“Wilde dieren zijn banger voor jou dan jij voor hen.” Na drie kwartier lag er al een slang op het pad – precies zoals André voorspelde – en we bleven rustig. Die mindset maakte talloze ontmoetingen met slangen, beren en coyotes minder stressvol.

Stel: een Nederlandse wandelaar droomt van de PCT. Welke drie concrete tips geven jullie – met de wijsheid van nu?

  1. Begin, ook al is niet alles geregeld. Praktische bezwaren zijn er altijd.
  2. Lees je in & investeer in kwaliteitsspullen. Gewicht én betrouwbaarheid tellen dubbel.
  3. Test alles vooraf op kortere trails. Blaren, voeding en routines wil je thuis al hebben uitgeprobeerd.

Wat is er nog over van Dennis’ voornemen om minder op zijn telefoon te zitten?

Terug in zijn journalistieke baan staat de telefoon weer dag en nacht aan. Het grote verschil: hij weet nu dat hij prima zonder kan zodra het werk uit staat. Jacqueline bleef – tot ieders frustratie – toch al moeilijk bereikbaar… en blijft dat.

Dennis en Jacqueline schreven het boek Kijk ons lopen over hun avonturen op de Pacific Crest Trail. Het is een aanrader voor iedereen die nieuwsgierig is naar hun PCT-ervaringen én inspiratie of tips zoekt om zelf deze trail te lopen.

Belangrijkste uitrusting Jacqueline & Dennis

De volledige paklijst staat op www.kijkonslopentoch.nl